قزاقستان باستان

قلمرو قزاقستان از زمان های بسیار قدیم مسکونی بوده است که کاوش های باستان شناسی نشان می دهد. بنابراین، در دامنه‌های خط الراس کاراتائو در نزدیکی روستای کنیردک، ابزارهای سنگ چخماق انسان باستان و همچنین در سایت‌های بوریکازگان و تانی‌کازگان پیدا شد. در مرکز قزاقستان، سایت کودای کول در حومه شمال شرقی ساری-آرکا شناخته شده است. معروف ترین محوطه های باستانی در قلمرو ژزکازگان شامان-ایبات و اوبالیسای.

و بناهای پارینه سنگی قزاقستان غربی Shakhbagata، Onezhek واقع در نزدیکی خلیج Sarytash علاقه خاصی را در بین باستان شناسان برانگیخت. همه این مکان‌ها متعلق به عصر سنگ (پارینه سنگی) هستند، مشهورترین مکان‌ها برای پارینه سنگی پسین، کانای، سوینچاتکا، پشترا، نوو-نیکولسکویه و شولبینکا در منطقه ایرتیش و حوضه رودخانه ایرتیش هستند. در این دوره دین در میان مردم باستان قزاقستان ظهور کرد.

 قزاقستان باستان در عصر برنز قابل توجه است زیرا مردم به استخراج سنگ معدن و ذوب فلزات مشغول بودند. مردم این عصر که در قلمرو قزاقستان سکونت داشتند، نه تنها جنگجویان، چوپانان و کشاورزان عالی بودند، بلکه متالوژیست های عالی نیز بودند. از برنز تبر، چاقو، خنجر و جواهرات مختلف می ساختند. آنها شروع به توسعه ذخایر مس کردند که هنوز هم مورد استفاده قرار می گیرند - اینها معادن مس ژزکازگان و سایک هستند. این مردم در سکونتگاه های بزرگ و شهرهای باستانی زندگی می کردند که اطراف آن را دیوارها و خندق ها احاطه کرده بودند. شهرها محل سکونت جنگجویان و صنعتگران، کشیشان و کشاورزان. این قبایل حدود هزار سال - از قرن هفدهم - در قلمرو قزاقستان زندگی می کردند. قبل از میلاد تا قرن IX-VIII. قبل از میلاد ه. در پایان عصر مفرغ، در هزاره اول پیش از میلاد، جمعیت قزاقستان به سبک زندگی عشایری روی آوردند. در این زمان اتحادهای قبیله ای پدید آمد. اطلاعات مربوط به قبایل و اتحادیه های قبیله ای که در قلمرو قزاقستان زندگی می کردند به اواسط هزاره اول باز می گردد. قبل از دوران جدید در منابع ایرانی باستان، قبایل اشغالگر قلمرو سمیرچیه امروزی و حوضه سیر دریا، ساکی نامیده می‌شدند. پادشاهان ساکا به طور همزمان نقش کاهنان اعظم را بازی می کردند. ساکاها نوشتار، اساطیر و هنر برجسته جهانی خود را داشتند که در ادبیات علمی «هنر سبک حیوانی» نامیده می شد. موضوعات - جانوران شکاری، شاهکارها - ساخته شده از طلا و برنز، امروزه نمایشگاه های موزه های سراسر جهان را زینت می دهند. اما بالاتر از همه، آنها سواران عالی بودند. ساکی ها اولین کسانی در جهان بودند که تیراندازی با کمان را با تاخت کامل یاد گرفتند. قبایلی در شمال غربی قزاقستان زندگی می کردند ساوروماتیان، در ساحل شرقی دریای خزر، قبایل خزری. همه اقوام به دامداری و کشاورزی مشغول بودند. در همین زمان، در جنوب غربی منطقه، ایالت های سغد و باختری با بالاترین فرهنگ آن زمان وجود داشتند. در اواخر قرن چهارم و آغاز قرن سوم پیش از میلاد، قبایل جدیدی از اوسون ها، کانگیویس ها و آلان ها در قلمرو قزاقستان تشکیل شدند که بین دریاچه بالخاش و چشمه های تین شان زندگی می کردند، کانگیوی ها در کوهپایه ها ساکن بودند. از کاراتائوها و آلانها، از نوادگان سائوروماتیها، در غرب در استپ های قزاقستان.

  جایگاه ویژه ای در توسعه منطقه به جاده ابریشم بزرگ تعلق دارد که از منطقه قزاقستان می گذشت و چین را به بیزانس متصل می کرد. کالای اصلی تجارت در اینجا پارچه های ابریشمی بود. بسیاری از شهرها در مسیر شمالی مسیر در حوضه رودخانه سیردریا به وجود آمدند.

 شهرهای تراز، اوترار، ایسپیجاب، تلخیر بر سر راه بزرگ ابریشم قرار داشتند که در دوران باستان و قرون وسطی غرب و شرق را به یکدیگر متصل می کرد: ژاپن، کره و چین با آسیای مرکزی، ایران، دولت سلجوقی، روسیه و بیزانس. ، فرانسه و ایتالیا.

هنر رقص و نقاشی، معماری و موسیقی در امتداد جاده بزرگ ابریشم گسترش یافت، و همچنین ادیان: مانوی و بودیسم، مسیحیت و اسلام، که از قرن هشتم شروع شد. مذهب غالب و سپس تنها دین قزاق ها می شود. در سواحل سیردریا، در شهر ترکستان، در اواخر قرن چهاردهم - آغاز قرن پانزدهم برپا شد. زیارتگاه مذهبی همه اقوام ترک زبان مجموعه خوجه احمد یساوی است.

 ادبیات:

• تاریخ اتحاد جماهیر شوروی قزاقستان (از دوران باستان تا امروز). در پنج جلد. آلما آتا، "علم" KasSSR، 1979
•  کلیاشتورنی اس.، سلطانوف تی. قزاقستان تواریخ سه هزاره. آلما آتا، 1992.
•  گومیلوف L.N. ترکان باستان آلما آتا، ناوکا، 1993.