تاریخ کوستانای

تاریخچه شهر کوستانای به سال 1868 باز می گردد، یعنی در 21 اکتبر 1868، دولت امپراتور الکساندر دوم "مقررات موقت در مورد اداره در مناطق استپی دولت عمومی اورنبورگ و سیبری غربی" را منتشر کرد برای تقسیم دولت عمومی اورنبورگ به دو منطقه - اورال و تورگای. در دسامبر 1879، فرماندار کل N.A. Kryzhanovsky با ساخت این شهرک موافقت کرد. در تابستان سال 1879، اولین دسته از مهاجران از اورنبورگ به محل توسعه برنامه ریزی شده رسیدند - بیش از 1000 نفر. مهاجران ورودی در ساحل چپ توبول مستقر شدند. این مکان کاملاً مناسبی برای ساختن یک شهر جدید بود، زیرا سنگ و سنگ فرش زیادی وجود داشت که می شد در ساخت و ساز استفاده کرد. ساخت و ساز طبق برنامه پیش رفت و در سال 1893 این شهرک وضعیت رسمی شهری با نام نیکولایفسک را دریافت کرد. نام نیکولایفسک مشکلات زیادی را به همراه داشت، به ویژه برای کار اداره پست، زیرا چندین شهر در روسیه با همین نام وجود داشت. بنابراین، در فوریه 1895، با بالاترین فرمان آخرین امپراتور روسیه، نام شهر نوونیکولایفسک به نام کوستانای و شهرستان - کوستانای داده شد. شهر به سرعت توسعه یافت و در آغاز قرن بیستم، شهر زیرساخت های توسعه یافته ای برای آن زمان داشت. یک واقعیت جالب این است که یک کارخانه آبجوسازی در شهر وجود دارد که با هزینه یک سوئیسی در آغاز قرن بیستم ساخته شد و یک کارخانه بزرگ در کل اورال جنوبی و در قلمرو قزاقستان مدرن بود. این شهر دارای مدارس، مغازه ها، بازار و خیلی چیزهای دیگر بود که به آن اجازه می داد تا وضعیت یک شهر را داشته باشد. این شهر یک مرکز تجاری بزرگ بود و پیوند مهمی بود که آسیا و روسیه را به هم متصل می کرد. در سال 20، بیش از 20 هزار نفر در کوستانای زندگی می کردند - دو برابر بیشتر از آکمولینسک. این شهر چند ملیتی بود، قزاق ها و روس ها، بخارایی ها و لهستانی ها، باشقیرها و تاتارها و همچنین مردمان دیگر در کنار هم زندگی می کردند. کاروان های زیادی در اینجا ملاقات کردند

جاده ها، صنعتگران کار می کردند، بازرگانان شکوفا شدند - نمایشگاه های محلی در سراسر اورال مشهور بودند. مردم شهر ثروتمند شدند، شهر توسعه یافت و خانه های بازرگانان رشد کرد. برخی از نمونه‌های معماری از آغاز قرن بیستم تا به امروز باقی مانده است - خانه تجاری سابق تاجر یاوشف، یک مسجد، ساختمان سینمای فورور که امروزه یک تئاتر نمایشی روسی را در خود جای داده است، و تعدادی دیگر از آثار تاریخی. و اشیاء فرهنگی در طول جنگ بزرگ میهنی، شرکت های اتحاد جماهیر شوروی به شهر تخلیه شدند - کارخانه لباس بولشویچکا از خرسون، بخشی از تجهیزات دباغی وارد شده از سیمفروپل، و کارخانه الیاف اصلی و مصنوعی از کلین. این کارخانه ها و کارخانه های تخلیه شده بودند که زیرساخت های صنعتی را در شهر استپی پی ریزی کردند و به اقتصاد آن انگیزه دادند. توسعه از اواسط دهه 50 ، حمل و نقل شروع به توسعه کرد - سفر هوایی و ساخت بزرگراه. توسعه اراضی بکر و آیش تأثیر زیادی در توسعه شهر داشت. کوستانایی یکی از مراکز حماسه سرزمین های بکر بود. در این دوره بود که منطقه کوستانای به سرعت به عنوان یک منطقه کشاورزی و صنعتی توسعه یافت.

در دوره 1954 تا 1956، بیش از 150 هزار مهاجر جدید از حدود 40 ملیت به منطقه کوستانای آمدند. بر اساس اطلاعات سرشماری، جمعیت منطقه در سال 1959 تاکنون به 710 نفر می رسید. در 690 ژوئن 17، با حکم رئیس جمهور قزاقستان، رونویسی نام شهر کوستانای به زبان روسی به شهر کوستانای و منطقه کوستانای به منطقه کوستانای تغییر یافت.

در سال جشن یکصدمین سالگرد تأسیس شهر کوستانای، نشان این شهر تصویب شد. امروزه کوستانای مرکز اداری بزرگ قزاقستان است و این منطقه بزرگترین تامین کننده محصولات غلات است. کوستانای شهری مدرن با معماری مدرن است.

ادبیات:

• "منطقه کوستانای: گذشته و حال" قسمت 1.، ویرایش. I.K. ترنووی -، کوستانای، 2003
• کنفرانس علمی و عملی منطقه ای "70 سال منطقه کوستانای: گذشته، حال و آینده". مواد کنفرانس. - کوستانای، 2006،
• "کوستانای - کوستانای: تاریخ مقاله (از 1936 تا 2013)". تحت ویرایش کاندیدای علوم، استاد
• I.K. ترنووی. جلد II.- Kostanay: "Kostanaypoligrafiya" LLP، 2013،
• وب سایت آژانس آمار منطقه کوستانای www.kostanai.stat.kz
• ویکی پدیا - دانشنامه آزاد - http://en.wikipedia